به گزارش قدس آنلاین، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با ۲۵ رای موافق در مقابل ۲۱ رای مخالف و ممتنع (۱۶ رای ممتنع و ۶ رای مخالف)، قطعنامه‌ای شکننده را علیه وضعیت حقوق بشر در ایران به تصویب رساند.
تصویب این قطعنامه به معنای موافقت این شورا با تشکیل یک «هیئت حقیقت‌یاب» درباره ادعاها در خصوص «نقض حقوق بشر توسط دولت ایران» در اغتشاشات اخیر است.
آرژانتین، چک، فرانسه، آلمان، ژاپن، مکزیک، هلند، لهستان، کره جنوبی، بریتانیا، اوکراین و آمریکا به این قطعنامه رای مثبت و چین، ونزوئلا، ارمنستان، کوبا، اریتره و پاکستان به آن رای مخالف دادند.
رای بولیوی، برزیل، کامرون، ساحل عاج، هند، اندونزی، قزاقستان، مالاوی، مالزی، موریتانی، نامیبیا، قطر، سنگال، سودان، امارات و ازبکستان نیز ممتنع بوده است.
نتایج این نشست را با توجه به آنچه مورد نظر طراحان قطعنامه بود، می‌توان شکستی دور از انتظار دانست.
پیش‌تر آمریکا با ادعای اجماع‌سازی در مجامع جهانی به‌دنبال احیاء یک‌جانبه‌گرایی بود، اما نگاهی به آراء حاضران در نشست؛ یعنی نسبت ۲۱ رای ممتنع و مخالف در برابر ۲۵ رای موافق قطعنامه، بیانگر حقیقت شفافی است که حکایت از افول بیشتر نقش آمریکا در معادلات جهانی دارد.
از این مهم که بگذریم، ماهیت سخنان بسیاری از حاضران در نشست مذکور سندی بر کارکرد سیاسی، غیر اصولی و البته به دور از واقعیت بانیان قطعنامه و این نشست است، چنانچه نماینده ونزوئلا اقدام کشورهای غربی در برگزاری نشست ویژه شورای حقوق بشر در مورد ایران را در ادامه سیاسی‌کاری‌های این کشورها در سوءاستفاده از شورای حقوق بشر برای اهداف سیاسی دانست.
نماینده سوریه نیز در این خصوص گفت: سوریه نادیده گرفتن نقض حقوق بشر ایرانیان توسط کشورهای غربی از طریق تحمیل تحریم‌ها و حمایت از فعالیت‌های تروریستی و اغتشاش در ایران را محکوم می‌کند.
نماینده کوبا دیگر مخالف قطعنامه نیز اظهار داشت: ما مخالف برگزاری این نشست هستیم. برگزاری این نشست، نمونه دیگری از رفتار تبعیض‌آمیز دولت‌های غربی در شورای حقوق بشر است.
نماینده نیکاراگوئه نیز در این رابطه گفت: بر اساس منشور ملل متحد نباید در امور داخلی کشورها دخالت شود.
نماینده روسیه هم قدرت‌های غربی را به استفاده سیاسی از موازین حقوق بشری متهم کرد و قطعنامه‌ای برای تاسیس کمیته حقیقت‌یاب را بدون موافقت جمهوری اسلامی «غیرمشروع» خواند.
نماینده چین نیز تصریح کرد: چین از برگزاری این نشست ویژه حمایت نمی‌کند.
نکته اینکه، به جز چند کشور مطرح اروپایی سایر کشورهایی که علیه ایران رای داده‌اند تا حدود زیادی کشورهایی هستند که در ساختار سازمان ملل از همان روز نخست تقسیم مرزها، ماموریتشان بالا بردن تعداد آراء حقوقی در این نوع نشست‌هاست حال آنکه جمعیت حقیقی آنها بسیار اندک است و حیات خود را در همراهی با آمریکا می‌بینند.
حضور کشورهایی همچون بنین، چک، فنلاند، گابون، گامبیا، هندوراس، لیبی، لیتوانی، لوکزامبورگ، جزایر مارشال، مونته‌نگرو، نپال، سومالی در این چارچوب قابل توجه است.
نکته مهم دیگر نسخه تجویزی طراحان این نشست با ادعای حمایت از ملت ایران است در حالی که نوک پیکان مجازات تعیین شده عملا به‌سوی مردم ایران نشانه رفته و با تحریم و فشار حداکثری بر تشدید تحریم‌ها تاکید دارد.
این رفتار تحریمی و خصمانه غربی‌ها در حالی صورت می‌گیرد که چندی پیش خانم «النا دوهان» گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در مورد تاثیر منفی اقدامات قهری یک‌جانبه بر برخورداری از حقوق بشر، تحریم‌های ضد ایرانی را ناقض منشور ملل متحد، ناقض قوانین بشر دوستانه و جنایت علیه بشریت به ویژه علیه زنان و کودکان دانسته و بر لزوم لغو سریع تحریم‌ها و مجازات و بازخواست عاملان و آمران آن تاکید کرد.
نکته پایانی اما، صلاحیت مدعیان این نشست است که خود در ردیف اول ناقضان حقوق بشر هستند.
سکوت این شورا در برابر جنایات رخ داده در یمن، فلسطین، عراق، سوریه و افغانستان و یا وضعیت بحرانی حقوق بشر در کشورهای غربی از جمله نسل‌کسی کودکان بومی در کانادا و آمریکا و یا همکاری‌های معاصر آلمان در ارتکاب جنایات شیمیایی علیه مردم کُرد، این چالش جدی را ایجاد کرده که آیا آنان صلاحیت اظهارنظر درباره حقوق بشر را دارند؟
نظر شما